Die toekoms kan oorweldigend voel. Met klimaatsveranderingvoorspellings en vinnige tegnologiese vooruitgang, is dit maklik om te verstaan waarom jongmense regoor die wêreld—veral in lande soos die Filippyne en Indië—'n groeiende gevoel van ondergang ervaar. In “Not the End of the World” beklemtoon Hannah Ritchie 'n wêreldwye opname waarin 'n verstommende 73 persent van jong Filippyne glo dat die wêreld gedoem is as gevolg van klimaatsverandering, en selfs meer ontstellend, 92 persent sê dat “die toekoms skrikwekkend” is. Hierdie syfers onthul meer as net pessimisme; dit wys 'n generasie wat worstel met die vrees dat hul toekoms dalk van hulle wegglip.
Hierdie jongmense is nie verkeerd nie. Hulle neem waar, en hulle het alle rede om bekommerd te wees. Klimaatsverandering is werklik en dringend, net soos die vinnige opkoms van kunsmatige intelligensie (KI) en outomatisering, wat baie vrees werkgeleenthede kan ontwrig en lewensbestaan kan verdring. Maar hoewel die uitdagings ongetwyfeld intimiderend is, kan ons nie toelaat dat wanhoop ons rigtingwyser is nie. Nou meer as ooit tevore, het ons “dringende optimisme” nodig—die geloof dat ja, ons het nog 'n toekoms en dat dit binne ons mag is om dit te vorm.
’n Toekoms wat die stryd werd is
Elke groot uitdaging wat ons in die gesig staar, maak nie saak hoe onoorkomelik dit lyk nie, dra die potensiaal vir aksie en positiewe verandering. In die Filippyne, waar uiterste weerstoestande al hoe meer normaal word, weerspieël jongmense se diep kommer die dringende behoefte aan veerkragtigheid, klimaatsbewustheid en volhoubare praktyke. Hierdie bewusmaking is reeds aan die wortelskiet; jong klimaatsaktiviste, omgewingsingenieurs en wetenskaplikes werk onvermoeid om kwesbare gemeenskappe te beskerm en oplossings te vind.
Op dieselfde manier verteenwoordig kunsmatige intelligensie 'n noodsaaklike geleentheid vir vooruitgang. Alhoewel gesprekke rondom KI dikwels fokus op vrese—oor masjiene wat werk oorneem, oor tegnologie wat menslike beheer oorskry—is dit noodsaaklik om die potensiaal vir goeie uitkomste te erken. KI kan alles ondersteun, van omgewingsbewaring tot gesondheidsorg, en selfs help om bedreigde tale te bewaar en gemarginaliseerde gemeenskappe te bemagtig. Vir elke werk wat KI moontlik kan outomatiseer, hou dit ook die potensiaal in om nuwe velde en geleenthede te skep, en werk op maniere te herdefinieer wat menslike potensiaal verbeter.
Om dringende optimisme te omhels
Die idee van “dringende optimisme” gaan nie daaroor om ons uitdagings te onderspeel of te glo dat dinge vanself sal verbeter nie. Dit gaan daaroor om hoop met aksie te kombineer, om te erken dat ons ’n toekoms het waarvoor dit die moeite werd is om te veg, en dat ons keuses nou kan bepaal hoe daardie toekoms lyk. Vir ons in lande soos die Filippyne, kan ons ons ervarings aan die voorpunt van klimaatsverandering gebruik om leiers te wees in veerkragtigheid, innovasie en omgewingsbestuur.
Net so het ons die krag om AI se rol as ’n positiewe krag te vorm. Deur etiese AI-navorsing, deursigtigheid en inklusiwiteit te bevorder, kan ons tegnologie ontwikkel wat menslike werk ondersteun eerder as vervang. AI kan verdeeldheid oorbrug, tale en kulture bewaar, en deure vir alle gemeenskappe oopmaak, wat die digitale wêreld omskep in ’n plek van groei eerder as uitsluiting. Inisiatiewe wat AI gebruik om gemeenskappe te bemagtig—van die vertaling van kritieke gesondheidsinligting in plaaslike tale tot die verskaffing van billike digitale opvoeding—bied werklike paaie na bemagtiging.
’n Toekoms gedefinieer deur aksie
Ons kan kies hoe om te reageer op die uitdagings wat voor ons lê. Vir jong mense wat angstig is oor hul plek in die wêreld, weet dit: jy is nie alleen in hierdie vrese nie, en jy is nie magteloos om dit te verander nie. Elke daad van voorspraak, elke innovasie, en elke stuk tegnologie wat met empatie en doel ontwerp is, bring ons nader aan ’n toekoms wat beide die mensdom en ons planeet respekteer.
Saam kan ons hierdie wêreldwye uitdagings die hoof bied, nie met wanhoop nie, maar met vasberadenheid. Want ja, ons het steeds ’n toekoms—en dit is een wat ons vandag bou, een keuse op ’n slag.